اكبر كارگر جم سيم خاردار استقلال ( تاج ) هم رفت!
اکبر کارگرجم (زاده ٥دى ١٣٢٣ در تهران بود و ۴ آبان همين سال ۱۴۰۴ از ميان ما رفت ) اكبر دفاع وسط پوششى بود كه او را به سیم خاردار تيم ملى فوتبال ايران هم مى گفتند! او دومین فرزند از خانواده سه فرزندی کارگرجم بود. از زمین‌های خاکی بهجت آباد فوتبال را شروع کرد. از آنجا که زمین فوتبال آنها نزدیک باشگاه استقلال بود به اتفاق چند تن از دوستانش از جمله رضا عادلخانی به تیم خردسالان استقلال پیوست. مدتی بعد برای تیم جوانان این باشگاه انتخاب شد اما در یک بازی مچ پایش شکست و باعث شد نتواند به مدت سه سال فوتبال بازی کند. بعد از بازگشتش به ورزش در باشگاه راه آهن فوتبالش را ادامه داد. وی پس از دو سال حضور در راه آهن در سال ۱۳۴۸ به استقلال ( تاج ) پیوست.
اكبر افتخارات زيادى در فوتبال خصوصن با تيم تاج كسب كرد .عنوان مرد سال فوتبال ایران درسال ١٣٥٢-درهمان سال در باشگاه ديهيم همراه جوانان افسر با اكبر بازى كردم.
افتخارات اكبر:
قهرمانی مسابقات بین‌المللی ایران ۱۹۷۴ به همراه .لیگ قهرمانان آسیا
ایران
سومین دوره لیگ قهرمانان آسیا قهرمانی با استقلال«استقلال در جام باشگاه‌های آسیا». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ فوریه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۵ فوریه ۲۰۱۲.
چهارمین دوره لیگ قهرمانان آسیا کسب مقام سومی با استقلال
جام تخت جمشید
قهرمانی دو دوره جام تخت جمشید به همراه استقلال١٣٥٣
«اكبر كارگر جم »الگوى يك فوتباليست ايرانى براى جهانيان بود. با حركات، تكينكى درسهاى زيادى به جوانان فوتباليست ها ميداد. او هم از نظر اخلاقى و هم از نظر تكنيك درس هاى بزرگى به اطرافيان و هم باشگاهى هاش مى داد.اخلاقش در ميان فوتباليست ها بى نظير بود بخاطر همين بود كه شنل مردسال فوتبال را بر دوشش نهادند. اكبر كارگرجم از استيل زيبا و قدرت بدنى بالايى بر خوردار بود بخاطر همين بود كه لقب “سيم خاردار را به او داده بودند. ولى قهرمان ما با وجود فوتباليست حرفه اى بودن از امتيازات فوتباليستهاى حرفه اى مانند امروز برخوردار نبود. پس از گذر زمان و افول شهرتش از فوتبال براى امر و معاش زندگى مى بايد مانند بسيارى از ورزشكاران ملى پوش ديگر ، رانندگى و يا مسافر كشى مى كرد. پس از مبتلا شدن به بيمارى سرطان به سختى زندگى كرد تا در سن ٨١ سالگى ديده از جهان بر بست. يادش گرامى باد
ما براى خانواده محترم اكبر كارگر جم صبر و تندرستى و مهرافزايى را آرزو دارم.
